Dag 28 - Grand Canyon National Park

Het weer: zonnig. Bij vertrek 13 graden, bij terugkomst 23 graden. Gereden: 22 miles/35 kilometer.

We zijn bijtijds wakker. Is het de spanning voor de helicoptervlucht? We kleden ons snel aan om de zonsopkomst te zien. Ons hotel staat op de rand van de canyon, dus we hoeven er maar een paar stappen voor te lopen. Het is een mooi gezicht. Nu we toch op zijn, gaan we meteen ontbijten, niet te zwaar: granola met melk en banaan en een glas jus d'orange.

Na wat getut op onze kamer rijden we om 8.35 uur weg naar het vliegveld van Grand Canyon, dat een aantal miles zuidelijker ligt. Er is hier eenrichtingsverkeer in het dorp, waardoor het even duurt voor we er uit zijn. Bij het vliegveld is het even zoeken. We moeten bij terminal 2 zijn. Daar worden we eerst gewogen. Dat is om de gewichtsverdeling van de passagiers over de helicopter te bepalen. We vliegen met een Ecostar en er kunnen 6 passagiers mee, 2 voorin naast de piloot en 4 achterin. Iedereen moet een instructiefilm bekijken. Dan krijgen we een zwemvest om. Dat zijn de procedures natuurlijk, maar er is weinig water, behalve in de Colorado. Als we ingestapt zijn, moeten de gordels om niet alleen om je middel maar ook om je hele bovenlijf. We krijgen ook een koptelefoon op, waar steeds muziek door te horen is en soms ook wat wordt verteld door een ingeblikte stem. Adolf zit rechts achterin naast het raampje en Ine daarnaast.

Vlak voor 10.00 uur stijgen we op. Jason is onze pliloot en naast de ingeblikte stem, vertelt hij ook regelmatig wat. Hij doet zo'n 7 vluchten per dag en het uitzicht verveelt hem nooit zegt hij. We vliegen eerst over een bos naar de canyon. Het mooiste moment is, als we van het bos over de southrim de canyon in vliegen begeleid door aanzwellende muziek. Het is allemaal heel indrukwekkend. Dan zie je pas hoe groot het is. We vliegen door de canyon en dan nog een stukje over de northrim en vervolgens weer terug. Het landen met een helicopter gaat heel rustig. Om kwart voor elf staan we weer op de grond. Het was voor ons beiden een unieke ervaring en zoals deze hele reis: once in a lifetime.

We hadden ons goed aangekleed, maar het was helemaal niet koud boven. We gaan terug naar het hotel om ons wat luchiger aan te kleden voor het wandelen vanmiddag. Tegen twaalven gaan we op stap. We kijken eerst bij het station van Grand Canyon, waar net een trein aankomt. Daarna lopen we naar Market Plaza om te lunchen. Adolf neemt een hotdog en Ine een vegetarische wrap.

Er is hier een heel systeem van wel 4 verschillende lijnen met shuttlebussen. Dit om te voorkomen dat het dorp en de omgeving verstopt raken met auto's. Van Market Plaza nemen we de blauwe lijn naar het Visitor Centrum, waar we overstappen op de oranje lijn naar Yaki Point, een mooi uitzichtpunt.

Dan weer met de oranje lijn terug naar Pipe Creek Vista, vanwaar we de Rim trail gaan lopen, een pad op de rand van de canyon, terug naar ons hotel. We passeren diverse uitzichtspunten en hoe dichter bij een parkeerplaats, hoe drukker het is. Een deel van het pad is een "tijdpad", met informatie over het ontstaan in de loop der tijd van de verschillende gesteenten in de Grand Canyon. Even over vieren zijn we weer terug en gaan we lekker relaxen op onze kamer. Vanuit het raam van onze kamer zien we een mooie zonsondergang.

Wij hebben gisteren nog voor het restaurant gereserveerd. Dat kon om half vijf of kwart voor negen. We hebben voor het laatste gekozen. Langzamerhand wordt het steeds leger om ons heen en worden de tafels al weer klaar gemaakt voor het ontbijt.

De foto's volgen nog. Er is hier een slechte verbinding. Update: de foto's staan er inmiddels op.